تأثیر اولئورزین زردچوبه بر افزایش تمایز سلول های بنیادی مزانشیمال انسانی به سلول های استخوانی

زمینه و هدف: به منظور ترمیم ضایعات و نقایص استخوانی می توان از امکانات مهندسی بافت بهره جست. اخیراً، سلول های بنیادی مزانشیمی به خاطر کاربردهایشان در مهندسی بافت از اهمیت بالایی برخوردار شده اند. این سلول ها توانایی تمایز به استئوبلاست ها را دارا می باشند. فاکتورهای رشد متعددی تمایز سلول های بنیادی به استئوبلاست را کنترل می کنند. متابولیت های گیاهی نیز می توانند همانند فاکتورهای رشد تمایز را کنترل کنند. از این رو، هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثر اولئورزین گیاه زردچوبه (curcuma longa l.) بر افزایش تمایز سلول های بنیادی مزانشیمال انسانی به سلول های استخوانی بود. روش بررسی: سلول های بنیادی مزانشیمال انسانی به دست آمده از مغز استخوان انسان با غلظت های 5 و15 میکرومولار از اولئورزین زردچوبه تیمار شدند. اثر سیتوتوکسیک اولئورزین به روش mtt و اثرات تمایزی آن با سنجش فعالیت آلکالین فسفاتاز و رنگ آمیزی آلیزارین قرمز بررسی شد. یافته ها: با توجه به نتایج تست mtt مشخص شد که بعد از گذشت 24 ساعت از تیمار سلول ها، اولئورزین زردچوبه سبب افزایش معنی داری (در سطح 5%) در تکثیر سلول های مورد مطالعه در غلظت های 5 و 15 میکرومولار شده است و هیچ گونه اثر سمی بر سلول های مورد نظر نداشته است. فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز در نمونه های تیمار شده بیش از نمونه شاهد بود که نشان می دهد اولئورزین سبب افزایش معنی دار (در سطح 5%) فعالیت این آنزیم شده که بیانگر شروع فرایند تمایز در سلول ها است. رنگ آمیزی آلیزارین قرمز نشان داد که تیمار اولئورزین نتوانسته موجب افزایش رسوب یون های معدنی بر ماتریکس خارج سلولی شود. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد که اولئورزین فقط در مراحل ابتدایی تمایز می تواند نقش داشته باشد و به دلیل دارا بودن ترکیبات فعالی مثل کورکومین و روغن های فرار سبب افزایش تمایز سلول های بنیادی به سلول های استئوبلاست می شود.